Nuala Ní Dhomhnaill

Czołowa irlandzka poetka. Urodziła się w Lancashire w 1952, w dwujęzycznej irlandzkiej rodzinie. W wieku pięciu lat przeprowadziła się krewnych mieszkających w An Daingean w hrabstwie Kerry i w Nenagh w hrabstwie Tipperary. Studiowała literaturę irlandzką i angielską na University College Cork. Podczas studiów działała w irlandzkojęzycznym ruchu poetyckim Innti, wydającej magazyn o tej samej nazwie. Przez kilka lat mieszkała w Holandii i Turcji razem z mężem, w 1980 wróciła do Irlandii, do Dublina. Rok później, w 1981, ukazał się jej pierwszy tom wierszy, zatytułowany An Dealg Droighin. W tym samym roku została członkinią Aosdána. W 1985 napisała sztukę Jimín na podstawie irlandzkiej opowieści Jimín Mháire Thaidhg. Nauczała na Uniwersytecie Nowojorskim, Boston College i Villanova University. W latach 2001-2004 pełniła urząd Ireland Professor of Poetry.

W swojej twórczości używa języka irlandzkiego. Na język angielski do wydań dwujęzycznych jej wiersze tłumaczyli Seamus Heaney, Michael Longley, Derek Mahon, Eilean Ni Chuilleanain, Medbh McGuckian i Paul Muldoon. Porusza tematy relacji między kulturami angielską i irlandzką, przemocy, wojny domowej i emancypacji kobiet. W twórczości nawiązuje do mitologii i folkloru celtyckiego.

W 2018 roku otrzymała Międzynarodową Nagrodę Literacką im. Zbigniewa Herberta, przyznawaną za całokształt twórczości.